Jenny Hval – Iris Silver Mist

(Nieuwste Hits) – Jenny Hval baseerde haar nieuwe album op iets ongrijpbaars: een parfum. Iris Silver Mist, vernoemd naar een geur van Serge Lutens, laat horen wat er gebeurt als geur, herinnering en muziek samenvloeien. Het resultaat is een plaat die voelt als adem in koude lucht — zichtbaar, maar meteen weer weg.

Voor Hval is geur meer dan zintuiglijk genot. Het is een manier om herinneringen op te roepen, of juist kwijt te raken. Net als in geur, zit ook in muziek een soort verdwijnpunt. Dat idee draagt het hele album.

Mistige melodieën

De muziek is gelaagd en zacht. Ambient, jazz, lounge en flarden van clubritmes zweven door elkaar. Geen couplet-refrein, maar vormen die in en uit elkaar glijden. Tracks als “Lay Down” en “To Be a Rose” zijn fluisterzacht en tegelijkertijd dreigend. Synths ademen, stemmen verdwijnen in echo.

Soms klinkt het album als een verloren radiosignaal uit een droomwereld. En net als je denkt dat je grip krijgt, lost het weer op.

De artiest als afwezige

In teksten als “The Artist Is Absent” en “Huffing My Arm” speelt Hval met de afwezigheid van haarzelf. Wie ben je als je niet gezien wordt? Wat blijft er over als de performance stopt? Het zijn vragen die in pandemietijd opkwamen, maar hier ver voorbij dat moment reiken.

Ze fluistert meer dan ze zingt, maar elke zin is raak. Ze zingt niet over zichzelf, maar over de ruimte tussen haar en het publiek.

Muziek die ruikt

Iris Silver Mist is geen album dat je hard draait. Het is er één die je laat binnenwaaien. Wie zich overgeeft aan de gelaagde klanken, hoort muziek die ruikt naar regen op asfalt, of naar een herinnering waarvan je niet meer weet of ze echt is.

Geen makkelijke plaat, wel een die bijblijft. Als een geur op de kraag van een jas.