Marathon – Fading Image

(Nieuwste Hits) – Vanaf de eerste seconden van Fading Image is het duidelijk: Marathon speelt geen spelletje. De Amsterdamse band bouwt hun debuutalbum als een huis van staal, steen en emotie. De openingstrack Out of Depth grijpt je bij de keel met op hol geslagen gitaren en een paniekerige intensiteit die het midden houdt tussen shoegaze, postpunk en pure noise. Toch is dit geen ongecontroleerde bak herrie. Elke noot zit strak in het gareel, elke explosie is zorgvuldig getimed. Alsof het trio (inmiddels een vijfkoppige liveband) met chirurgische precisie de chaos weet te temmen.

Variatie als wapen

Wat dit album zo sterk maakt, is de enorme variatie zonder dat het geheel uit elkaar valt. Gold voelt als een lichtpuntje in de storm, met zijn melancholische melodie die zo uit het oeuvre van The Cure lijkt te zijn gegrepen. Daarna volgen tracks als Fall en Shadow Raised A Star, waarin de band laat horen dat stilte en subtiliteit evenveel zeggingskracht hebben als explosieve gitaren. Vooral in Shadow Raised A Star tilt gitarist Kay Koopmans het geheel naar een ander niveau met zijn inventieve en emotioneel geladen spel. Hier hoor je waarom Marathon zo’n indruk maakt: het is muziek die niet alleen klinkt, maar ook voelt.

Live vertaald naar tape

Marathon stond al bekend om zijn compromisloze liveshows—denk aan Popronde, Paradiso of Best Kept Secret. Maar de grote vraag was: krijg je dat rauwe, allesverterende livegeluid ook op een plaat? Antwoord: ja. Luister naar het furieuze DH22, waarin drums en bas elkaar opjutten tot een postpunk-achtige climax. Of naar Disorder, waar de intensiteit tastbaar wordt, alsof de band naast je staat te spelen. Zelfs in de rustpunten (Away From Home) blijft de emotionele onderstroom aanwezig.

Niet in een hokje te duwen

Wat Fading Image zo bijzonder maakt, is dat het zich nergens aan vastklampt. Geen duidelijke refreinen, geen hitgevoelige hooks. Jimmy Iovine zou misschien zeggen: “Ik hoor geen single.” Maar dat is precies de kracht van Marathon. Dit is muziek voor wie geen antwoorden zoekt, maar vragen durft te stellen. Voor wie zich wil verliezen in lagen distortion, ruis en melancholie, maar ook voor wie snakt naar iets puurs, iets echts.

Een band die blijft groeien

Marathon heeft een plaat gemaakt die je moet leren kennen. Die je langzaam onder de huid kruipt. Misschien voel je hem de eerste luisterbeurt niet meteen. Maar geef het tijd—en hij laat je niet meer los. Fading Image is geen visitekaartje, het is een manifest. Een bewijs dat je als Nederlandse band niet in een genre hoeft te passen, en toch kunt overtuigen.