Men I Trust – Equus Caballus

(Nieuwste Hits) – Men I Trust heeft met Equus Caballus een zeldzame balans gevonden tussen consistentie en groei. Het is het zesde studioalbum van het Canadese trio, en het tweede deel van een verrassend tweeluik—waarvan Equus Asinus in maart al stilletjes uitkwam. Samen vormen ze een tweekoppig project met wortels in dezelfde bodem. Ezels en paarden, langzaam en snel, eigenwijs en elegant. Het klinkt cryptisch, maar wie luistert, snapt precies wat de band bedoelt.

Op Caballus klinkt Men I Trust als altijd: beheerst, sferisch en warm. Toch zijn er verschuivingen merkbaar. De songs zijn iets uitgesprokener, de melodieën vloeiender. Alsof de band haar eigen sound tot in detail heeft geanalyseerd, maar zich vervolgens juist iets minder krampachtig vasthoudt aan vaste patronen. Die kleine verschuiving maakt veel verschil.

Dromerige songs zonder ruis

Openingsnummer Rose voelt als een frisse ochtendwandeling—lichte akkoorden, minimale percussie, een baslijn die net onder de huid kruipt. Daarna volgt Summer & July, een nummer dat qua structuur vrijwel geen refrein kent, maar tóch blijft hangen. De magie zit in de herhaling, de klankkleur, de stem van Emma Proulx die zich moeiteloos mengt met de instrumentatie. Ze klinkt nooit opvallend, maar altijd aanwezig. En vooral: puur.

Op Mile End, vernoemd naar een wijk in hun thuisstad Montréal, sluipt er een vleugje melancholie in. Alsof het verleden z’n weg terugvindt in de muziek. Tame en Reprise zijn trager en experimenteler, bijna ambient, maar altijd melodieus. En met Ursula eindigt de plaat in zeven trage minuten vol fade-outs, klanklagen en fluisterzang. Het is een afscheid zonder zwaarte. Je hoeft het niet te begrijpen, je hoeft het alleen maar te voelen.

Geen hits, geen haast, geen filter

Wat Men I Trust doet, voelt steeds meer als een levenshouding. Ze kiezen bewust voor onafhankelijkheid, nemen alles zelf op, en laten de muziek organisch ontstaan. Geen hype, geen algoritmes. En het werkt. Equus Caballus is geen verzameling liedjes, maar een coherent uur lang subtiele klankarchitectuur. Je merkt het als je onbewust je adem inhoudt bij een basloop, of als je pas na drie minuten beseft dat er nog geen drum in zit.

De invloed van acts als Stereolab, Air of Beach House hoor je nog steeds terug, maar nooit letterlijk. De band voegt net iets meer funk toe dan hun voorgangers, net iets meer melancholie dan hun tijdgenoten.

Slotgedachte

Met Equus Caballus bewijst Men I Trust opnieuw dat ze hun eigen tempo volgen. Ze hoeven zich niet te vernieuwen om relevant te blijven. Hun kracht zit in nuance, rust en vertrouwen. En precies dat maakt deze plaat zo indrukwekkend. Geen revolutionaire wending, maar wel een overtuigend bewijs dat consistentie ook spannend kan zijn.