Momma – Welcome To My Blue Sky
(Nieuwste Hits) – Momma’s nieuwe album Welcome to My Blue Sky voelt als een open raam op een zwoele, verwarrende zomeravond. Het vierde studioalbum van het Brooklynse duo documenteert een periode van “parallel chaos”, waarin alles op losse schroeven stond—relaties, vriendschappen, zelfbeelden. Maar in plaats van weg te rennen, kijken Etta Friedman en Allegra Weingarten recht de storm in.
Ze doen dat via twaalf zorgvuldig opgebouwde maar emotioneel directe songs. Geen bombast, geen filter. De plaat ademt een mix van urgentie en melancholie, en is zonder twijfel hun meest autobiografische werk tot nu toe.
Van high school naar headline
Friedman en Weingarten ontmoetten elkaar op de middelbare school in Los Angeles, waar hun muzikale samenwerking ontstond vanuit een gedeelde liefde voor grunge, alternatieve rock en sterke melodieën. Na eerdere releases als Two of Me en het goed ontvangen Household Name (2022) – waarmee ze lof oogstten van Pitchfork, NME en Rolling Stone – is Welcome to My Blue Sky een duidelijke sprong vooruit.
Die groei is mede te danken aan hun bandgenoot Aron Kobayashi Ritch, die als producer en multi-instrumentalist een centrale rol speelt in het opnemen en vormgeven van deze plaat. Het album is grotendeels live opgenomen in Studio G in Brooklyn, samen met drummer Preston Fulks, en dat voel je: de songs leven, ademen en blijven je bij.
Een open brief aan iedereen die kwam en ging voor Momma
“We hadden het gevoel dat we ons leven compleet hadden omgegooid,” vertelt Friedman over de tijd waarin het album ontstond. De tourzomer van 2022 werd een emotionele wervelwind, met momenten van euforie en instabiliteit. Er was sprake van verliefdheid, vreemdgaan, losbandigheid en verdriet. Maar bovenal was er de vriendschap tussen de twee: een pact om samen de chaos te doorstaan en die om te zetten in muziek.
“We needed to lean on each other to cope with everything we were going through,” zegt Friedman. En dat hoor je terug: elk nummer is een echo van wat ze doormaakten, verpakt in compacte, melodieuze arrangementen waarin rock en pop elkaar moeiteloos raken.
Muzikale brieven, recht uit het hart
Opener Sincerely is een akoestische afscheidsbrief aan hun oude leven. “I’m just trying to say it sincerely,” klinkt het, met een openheid die de toon zet voor de rest van het album. Daarna komt I Want You (Fever), waarin een liefde op het randje wordt bezongen met een “loopy” energie en een hypnotiserend refrein: “You make me feel like I’m seventeen.” Het nummer markeerde een creatief keerpunt, omdat de pre-chorus werd gezongen in plaats van gespeeld – een kleine vondst met groot effect.
De titeltrack Welcome to My Blue Sky ontstond tijdens een tourstop bij een tankstation, waar een bord met die woorden hen trof als poëzie (al bleek het gewoon een reclame voor olie). Het nummer zelf is verstild en weemoedig, gedragen door akoestische gitaar en strijkers. “All the things I left behind / wave at me from the rearview mirror,” zingen ze, over het constante afscheid nemen tijdens het tourleven.
Op Ohio All The Time dompelen ze zich onder in nostalgie. “I thought we had it figured out / the nights were long, the shows were loud,” zingt Friedman met een mengeling van blijdschap en berusting. Terwijl Rodeo juist geschreven is vanuit het perspectief van hun ex-partners, met een pijnlijk eerlijke zin als “I only love you when it hurts.” Een track over schuld, verraad en het erkennen van je rol in iemands verdriet.
Op Bottle Blonde hoor je drumcomputers en synths die het gevoel versterken van een identiteitscrisis: “I dyed my hair to feel like someone new / but I still come back to you.” Het nummer balanceert tussen troost en zelfbesef, als een gesprek tussen hun jongere en huidige zelf. “Even if our relationship ebbs and flows,” zegt Weingarten daarover, “we know that we’ll always be each other’s anchors.”
Grenzen verleggen, zonder cool te willen zijn
De band wilde af van het idee dat ze ‘stoer’ of ‘rock & roll’ moesten klinken. “We waren minder bezig met cool zijn en meer met goede, pure songs schrijven,” aldus Weingarten. Die intentie klinkt door in het hele album: de nummers zijn compact, maar gelaagd. Emotioneel, maar nooit sentimenteel.
Afsluiter My Old Street is misschien wel het meest confronterende moment. “We kissed in parking lots / and cried at CVS,” zingen ze over hun jeugd. De tekst is kwetsbaar, de productie gruizig. “Ik ben nog steeds zenuwachtig om sommige mensen deze plaat te laten horen,” zegt Weingarten. Maar juist in die spanning zit de kracht.
Blauw in alle tinten
Welcome to My Blue Sky is een album over afscheid nemen, vasthouden, verdwalen en terugvinden. Een ode aan alles wat rommelig en onzeker is, maar ook waardevol en echt. Een album dat aanvoelt als een open brief aan iedereen die ooit belangrijk was—zelfs al zijn ze nu weg.
Voor Momma is het een nieuwe standaard, muzikaal én emotioneel. Voor de luisteraar is het een soundtrack voor elk moment waarop je jezelf weer even moet herpakken.