Ride – Interplay

(Nieuwste Hits) – Op vrijdag 29 maart werd het nieuwste album van de Britse band Ride, genaamd ‘Interplay’, uitgebracht. Met de release van ‘Interplay’ heeft de band hun zevende studioalbum uitgebracht en de derde sinds de reünie in 2014. Het album bevat de eerder uitgebrachte singles ‘Peace Sign’, ‘Last Frontier’ en ‘Monaco’.

Fris geluid
Gitarist en zanger Andy Bell zei het volgende in een interview met Pitchfork: ‘Dit album heeft lang geduurd om te maken en heeft de band door veel ups en downs gezien; misschien wel het meest van alle Ride albums, maar het heeft ons door het proces als band op een goede plek gebracht, waar we in staat zijn geweest om het verleden achter ons te laten en klaar zijn om de gecombineerde muzikale talenten te vieren die ons in de eerste plaats bij elkaar hebben gebracht.’ Op het album zijn duidelijk invloeden uit de jaren 80 en 90 te horen, maar dan met een moderne touch. Wie de band nog niet kent, zal denken dat het een fris, nieuw opkomend bandje is. De band klinkt zeker niet als een paar oude rotten in het vak die een trucje doen.

Toegankelijk en divers
‘Interplay’ opent met de up-tempo single ‘Peace Sign’, waar een lekkere energie in zit door de drumpartij die de muziek vooruit duwt. De sfeer wordt compleet door de gitaren en synths die genoeg reverb bevatten. Het tweede nummer ‘Last Frontier’ is wederom een nummer waar de drums goed in uitkomen, waardoor het een energieke sfeer krijgt. Bij ‘Light in a Quiet Room’ mag het allemaal een stukje langzamer en ligt de nadruk op de stem van Mark Gardener. Bij de vierde track ‘Monaco’ komen de gitaarpartijen, samen met de synths, goed door. Hierdoor klinkt het hele nummer catchy en fris. Je zou hier alleen kunnen zeggen dat het minder te definiëren is als een typisch Ride-nummer. ‘I Came to See the Wreck’ is duidelijk geïnspireerd door bands als Tears for Fears en 80’s muziek. Bij ‘Stay Free’ gaat het tempo weer een tandje terug en wordt er minimalistisch gespeeld door de band. Het nummer ‘Last Night I Went Somewhere to Dream’ sukkelt daar een beetje achteraan. ‘Sunrise Chaser’ is echt een dansbare track, waar de synths duidelijk de hoofdrol hebben. ‘Midnight Rider’ komt daarna toch wel wat steviger uit de hoek, met een lekkere baspartij en expressieve drums. Vervolgens wordt er in ‘Portland Rocks’ ruimte gemaakt voor een potje 90’s rock. ‘Essaouira’ is een van de meest mysterieuze nummers op het album en heeft een experimentele sfeer. Het laatste nummer ‘Yesterday is Just a Song’ laat je op het eind even tot rust komen na de verschillende klanken van de nummers die voorbij zijn gekomen. Het album bevat veel verschillende elementen, wat het interessant maakt. Het heeft 80’s en 90’s invloeden, het is experimenteel, het is af en toe dansbaar en heeft de juiste afwisseling tussen up-tempo en rust. Voor zowel de doorgewinterde Ride fans als voor nieuwe luisteraars is dit album zeer toegankelijk en divers.

Ride
De band Ride is al lange tijd actief in de muziekindustrie en bracht hun succesvolle debuutalbum ‘Nowhere’ uit in 1990. Op dat moment werden ze beschouwd als een van de grote shoegaze acts, naast bands als My Bloody Valentine. Dat de albums daarna minder succesvol waren, leidde tot een breuk in 1996. De bandleden gingen allemaal hun eigen weg. In het begin van de jaren 2000 werd er af en toe nog wel gewerkt aan wat compilaties, livealbums en kwam er nog een EP uit. Een echte reünie vond pas plaats in 2014, waarna ze weer begonnen met touren en albums opnemen. Momenteel hebben ze een tour gepland in Ierland en Groot-Brittannië.