Sports Team – Boys These Days
(Nieuwste Hits) – Op Boys These Days trekt Sports Team een opvallend nieuwe jas aan. Weg zijn de fuzzy gitaren en directe hooks van hun vorige werk – in plaats daarvan krijgen we saxsolo’s, glitterproductie en uitwaaierende poparrangementen. De band stapt uit de postpunk-trein waar ze zelf aan meebouwden, en zet in op een kleurrijker geluid vol 80’s-echo’s. Denk: Aztec Camera met een vleugje disco en een knipoog naar Elvis Costello. Het resultaat is een plaat die glanst, schuurt en allesbehalve voorspelbaar is.
Camp met een boodschap
De toon is direct bij opener I’m In Love (Subaru). Een vrolijk klinkende liefdesverklaring blijkt een sarcastische ode aan consumptiedrift. Dat typeert het album: alles klinkt zonnig, maar onder de motorkap zit bijtend commentaar. In Bang Bang Bang wordt het wapenfetisjisme van de VS op de korrel genomen, verpakt in een twangy countrysong. Het titelnummer is een bombastisch koortswerk over de “boys these days”-mentaliteit van boze boomers: “maybe what they need is a war”, zingt Alex Rice droog. En afsluiter Maybe When We’re 30 schildert millenniallevens als tragikomisch en futloos – vol VvE-vergaderingen en Facebook-scrollsessies.
Minder hoekig, meer gelaagd
Wie Deep Down Happy of Gulp! verwacht, krijgt een ander soort energie. De scheurende riffs maken plaats voor zorgvuldig opgebouwde composities met blazers, synths en filmische lijnen. Het klinkt uitbundiger, maar ook minder rauw. De hooks zijn nog steeds sterk, maar vaker verpakt in knappe, gelaagde arrangementen. Dat pakt vaak goed uit – het album heeft vaart en verrast – maar soms raakt de band de balans kwijt. Middenin zakt het tempo wat in, en niet elke stijlkeuze voelt even urgent.
Kritisch maar dansbaar
Wat overeind blijft, is de speelse blik waarmee Sports Team de wereld bekijkt. Ze zingen over ironie, desillusie en generatieverwarring, maar zonder te preken. Dat maakt Boys These Days herkenbaar én dansbaar. Waar andere gitaarbands blijven hangen in donderpreken over kapitalisme en vervreemding, kiest Sports Team voor humor, zelfspot en een stiekeme melodie die blijft hangen. Het is knap hoe ze een maatschappelijk statement weten te maken zonder hun gevoel voor plezier te verliezen.
Niet perfect, wel eigen
Is het album perfect? Nee. Het is wat ambitieus in zijn stijlverschuiving en niet elke track overtuigt. Maar het lef om te breken met het vertrouwde is verfrissend. Boys These Days is geen veilige gitaarplaat, maar een slimme, grillige popcollage met een heldere missie: entertainen én irriteren.
Ranking: ⭐️⭐️⭐️⭐️☆
Boys These Days is geen meesterwerk, maar wel een van de meest eigenzinnige en vermakelijke gitaarplaten van het jaar. De band klinkt frisser, vrijer en brutaler dan ooit. Dat levert niet altijd de meest consistente plaat op, maar wel eentje die blijft hangen.
👉 Meer albums die we dit jaar 4 sterren gaven?
Bekijk hier de volledige lijst: Vier sterren albums 2025