The Amazons – 21st Century Fiction

(Nieuwste Hits) – The Amazons keren terug met 21st Century Fiction, hun vierde studioalbum en misschien wel hun meest volwassen tot nu toe. Waar eerdere platen grossierden in stadionklare rock, is dit album persoonlijker, introspectiever en thematisch geladen. Frontman Matthew Thomson beschrijft het als een “soundtrack voor het einde van je twintiger jaren”, vol twijfels, breuken en vragen over mannelijkheid. Geen cliché-rockplaat dus, maar een zelfonderzoek op volume tien.

Het album is verschenen via Fiction Records en werd geproduceerd door Catherine Marks, die eerder werkte met Foals en Wolf Alice. Haar invloed is hoorbaar: de band klinkt voller, brutaler, maar ook gelaagder dan ooit. Gitaren zijn er nog steeds in overvloed, maar het is de tekstuele diepgang die deze plaat zijn karakter geeft.

Geen façade, geen filter

21st Century Fiction voelt als een confrontatie met het zelfbeeld van een generatie. Thomson beschrijft hoe hij als kind opgroeide met het idee dat mannen altijd sterk, onverschrokken en onbuigzaam moeten zijn—een beeld dat, in zijn woorden, “zich inmiddels als fictie heeft ontmaskerd”. De plaat balanceert tussen vechten en opgeven, tussen rouw en herstel.

De albumhoes laat het al zien: een man leest een boek, midden in een wereld die in brand lijkt te staan. Het past bij tracks als Joe Bought A Gun, dat cynisch reflecteert op het geweld en de mythologie van de moderne man, of Pitch Black, dat afdaalt in de donkere krochten van zelftwijfel en isolatie.

Singles die de toon zetten

Al voor release gaf de band vier tracks vrij:

• Living A Lie opent het album en zet meteen de toon. Rauw, direct en tekstueel confronterend: “I was born in a dream that I never believed.”
• Pitch Black is donkerder en slepender, met fuzzgitaren en een opbouw die explodeert in frustratie.
• My Blood, een samenwerking met Royal Blood, stuwt op adrenaline maar ademt onzekerheid: “I carry my name like a scar.”
• Love Is A Dog From Hell, genoemd naar de bundel van Charles Bukowski, is volgens Thomson “een nummer over het verslavende gevoel van vernietiging—en hoe aantrekkelijk dat kan zijn.”
  

Meer dan alleen gitaren

Opmerkelijk zijn ook de interludes: korte instrumentale tussenstukken die de plaat een filmische opbouw geven. Ze zorgen voor ademruimte tussen de ruigere tracks, en voegen structuur toe aan het album als geheel. The Heat! pt.2 grijpt terug naar een eerder nummer van de band en voelt als een herinterpretatie van hun oude zelf, terwijl Heaven Now en Go All The Way het album afsluiten in een mengeling van hoop en aanvaarding.

Waar The Amazons vroeger klonken als een jonge band die alles wilde bewijzen, klinkt 21st Century Fiction als een groep die zichzelf in de ogen durft te kijken. En dat is verfrissend, zeker binnen een genre dat vaak leeft van bravoure.