Ty Segall – Possession

(Nieuwste Hits) – Ty Segall heeft lak aan gemakzucht. Terwijl veel van zijn generatiegenoten blijven teren op hun vaste formule, schuift Segall bij elke release weer wat verder op in het spectrum tussen garagerock en avant-garde. Possession, uitgebracht op 30 mei 2025, is een album dat zijn muzikale nieuwsgierigheid niet onderdrukt maar uitvergroot.

Minder fuzz, meer finesse

Waar eerdere platen als Manipulator en Twins bulderden van overstuurde gitaren en gecontroleerde chaos, kiest Segall nu voor een minder confronterend, maar rijker geluid. Strijkers, blazers en zelfs piano maken hun opwachting in gelaagde arrangementen die meer weghebben van filmische rockopera dan van vuige lo-fi. De productie is helder, warm en uitnodigend.

Opener “Void” laat direct horen dat Segall het anders wil doen. Wat volgt is een album dat balanceert tussen melancholie en spanning. “My Room” en “Denée” zijn voorbeelden van hoe Segall melodie boven snelheid verkiest, zonder zijn urgentie te verliezen. De teksten blijven cryptisch, maar de emotie erachter sijpelt door.

Er wordt echt gespeeld

Wat opvalt is hoe Possession klinkt als een album van een band, niet van een einzelgänger met een studio vol speelgoed. Segall omringt zich met muzikanten die voelen waar de ruimte zit. Niks wordt dichtgesmeerd, alles ademt. De ritmesectie durft stil te vallen, de gitaar mag kreunen in plaats van schreeuwen.

Maar niet alles overtuigt. “Whisper” lijkt op een schets die nooit is uitgewerkt. En in “Blue Doors” verliest hij zichzelf net te lang in een langgerekte jam die nergens echt heen wil. Toch zijn het uitzonderingen op een plaat die over de hele linie indrukwekkend coherent is.

Een logische stap

Possession is geen radicale breuk, maar een volwassen verschuiving. Voor wie Segall al jaren volgt, is dit misschien zijn meest open album tot nu toe. En voor nieuwe luisteraars? Een toegankelijk maar eigenzinnig instappunt.

Ranking: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Possession verdient 4 van de 5 sterren. De plaat is muzikaal rijk en zorgvuldig opgebouwd, met strakke productie en sterke arrangementen. Wat ontbreekt, is de rauwe spanning en impulsiviteit die Segall’s beste werk zo urgent maakt.

👉 Meer albums die we dit jaar 4 sterren gaven?
Bekijk hier de volledige lijst: Vier Sterren Albums 2025