Youth Lagoon – Rarely Do I Dream
(Nieuwste Hits) – Trevor Powers, het brein achter Youth Lagoon, heeft met Rarely Do I Dream zijn meest persoonlijke en nostalgische plaat tot nu toe uitgebracht. Het album, geïnspireerd door oude homevideo’s uit zijn jeugd, biedt een melancholische maar hoopvolle blik op het verleden. Waar zijn vorige album, Heaven is a Junkyard (2023), nog werd gekenmerkt door een sombere sfeer, straalt Rarely Do I Dream warmte en speelsheid uit. Powers laat zijn herinneringen en fragmenten uit zijn vroege leven versmelten met dromerige melodieën en subtiele elektronica, wat resulteert in een meeslepende luisterervaring.
Een collage van herinneringen
Wat dit album bijzonder maakt, is de manier waarop Powers oude cassettefragmenten van zijn familie verweeft in de muziek. Deze samples vormen geen simpele intermezzo’s, maar zijn een integraal onderdeel van de narratieve structuur van de plaat. Zo wordt Home Movies (1989-1993) volledig opgebouwd rond deze opnames, waardoor het voelt als een emotionele tijdcapsule. Dit concept, waarin het verleden wordt gereconstrueerd en opnieuw beleefd, maakt Rarely Do I Dream tot een sonisch dagboek dat zowel intiem als universeel aanvoelt.
Een veelzijdig geluidspalet
Muzikaal gezien bouwt Powers voort op de dromerige popklanken van Savage Hills Ballroom (2015), maar voegt hij hier een speelsere dynamiek aan toe. Van de glitchy elektronica in Perfect World tot de hypnotiserende pianoloop van My Beautiful Girl – elk nummer kent een unieke textuur. De speelse synths en luchtige ritmes in Speed Freak contrasteren sterk met de broeierige melancholie van Football, waarin Powers met zijn typerende falsetstem reflecteert op vervlogen tijden. Dit zorgt ervoor dat de plaat zich niet in een vastomlijnd genre laat plaatsen, maar eerder aanvoelt als een muzikale reis door herinneringen en verbeelding.
Emotionele gelaagdheid
Naast het nostalgische karakter van de plaat is er ook ruimte voor een diepere thematiek. Powers schuwt de harde realiteit van het volwassen leven niet. De track Seersucker opent met een speels kinderstemmetje uit een oude opname, maar wordt vervolgens ingehaald door een weemoedige pianomelodie en een tekst die reflecteert op de vergankelijkheid van geluk. Ook Lucy Takes a Picture balanceert tussen licht en donker, met etherische synths en een subtiele doch aangrijpende ondertoon van verloren onschuld.
Een volwassen evolutie
Waar Heaven is a Junkyard nog flirtte met rauwe, lo-fi elementen, klinkt Rarely Do I Dream verfijnder en warmer. De popstructuren zijn toegankelijker, maar verliezen nergens aan emotionele impact. Powers’ vermogen om diep persoonlijke ervaringen om te zetten in universeel herkenbare gevoelens maakt deze plaat tot een van zijn meest gelaagde en meeslepende werken.
Met Rarely Do I Dream toont Youth Lagoon een nieuw gezicht: een artiest die zijn verleden omarmt zonder erin vast te blijven zitten. Het resultaat is een plaat die zowel troostend als uitdagend is, een muzikale herinnering die je niet snel loslaat.